Prywatne Gimnazjum Nr 9 im. Marii Konopnickiej

Pedagog radzi

Wokół ciebie są ludzie… (przesłanie skłaniające do refleksji)*

Wokół Ciebie są ludzie…

Wokół Ciebie są ludzie, bardzo wiele ludzi,
a mimo to, nie znajdziesz między nimi człowieka
takiego samego jak Ty.
Twoje myśli, uczucia – wszystko co jest Tobą –
jest niepowtarzalne.

Nie musisz dzień i noc łamać sobie głowy
nad tym, jak tu się wyróżnić, bo i tak się wyróżniasz.
Jesteś niepowtarzalny, dlatego możesz dokonać czegoś, czego ktoś inny nie zrobi.
Chociaż nie śpiewasz i nie tańczysz lepiej od innych, ani nie jesteś prymusem we wszystkim,
jest w Tobie coś własnego, dobrego,
co wcześniej czy później się ujawni.

Jesteś niepowtarzalny i dlatego możesz
w jakiejś ważnej sprawie powiedzieć swoje
„tak” lub „nie” – zgodnie z własną oceną
sprawy i niezależnie od okoliczności.
Musisz tylko w to wierzyć,
musisz tylko uwierzyć w siebie!

* „Trendy. Internetowy magazyn CODN” nr1/2009

Pomagajmy dzieciom w rozwoju, czynimy z tego cel…

Materiał na klasowe spotkania z Rodzicami.
Pomagajmy dzieciom w rozwoju, czynimy z tego cel i ważne zadanie dla naszego życia” – tak napisał A. L. McGinnis w książce „Sztuka motywacji”. Zwykło się uważać, że stres dotyka wyłącznie dorosłych, ale to nieprawda. Od stresu nie są wolne nasze dzieci. Ich życie bywa także pełne napięć i niepokojów. Różnią się one od tych, które przeżywają dorośli, ale znacznie trudniej jest dzieciom poradzić sobie ze stresem. Lęk, jako chorobliwa reakcja na stres, czasem nawet minimalny, powoduje niewłaściwą ocenę sytuacji i różne nawet niezrozumiałe zachowania dziecka. Dziecko, które obawia się, że nie sprosta stawianym wymaganiom i oczekiwaniom rodziców nie potrafi odnaleźć się w obliczu szkolnych wymagań. Wówczas najmniejsze niepowodzenie jest źródłem stresu, często dziecko jeszcze przed przystąpieniem do zadania szkolnego nastawia się na porażkę. Jeśli nie potrafimy zlikwidować całkowicie stresu, starajmy się przynajmniej, aby nasz dzieci przeżywały go jak najmniej.

Pomożemy im jeśli

• Skorzystamy z pomocy specjalistów, starając się dotrzeć do przyczyny niepokojących zachowań;
• Będziemy chwalić za sukcesy i nie będziemy wyolbrzymiać trudności;
• Poprzeczkę wymagań w domu i w szkole będziemy podnosić powoli;
• Nie będziemy szufladkować uczniów, ale każdemu damy jednakową szansę poprawy;
• W porę dostrzeżemy trudność ucznia w zdobywaniu wiedzy, zbadamy przyczyny niepowodzeń szkolnych i udzielimy szybkiej i skutecznej pomocy w przezwyciężeniu trudności;
• Będziemy okazywać im swoje uczucia i zapewnimy, że jesteśmy chętni do wysłuchania i pomocy;
• Nauczymy cieszyć się z dobrych ocen , ale również ze zdobytej wiedzy możliwości rozwijania swoich zainteresowań;
• Będziemy opowiadać dziecku o swoich sukcesach i porażkach szkolnych;
• Postaramy się, aby dziecko rozpoczęło naukę bez żadnych uprzedzeń do szkoły;
• Własną motywację do działania na rzecz dziecka będziemy utrzymywać na wysokim poziomie;
• Nie będziemy wyręczać dziecka w nauce, lecz będziemy jego kibicami;
• Poznamy jego kolegów, także tych z podwórka;
• Zapewnimy dziecko, że każdy przeżywa trudne chwile – one są i znikają;
• Będziemy jako rodzice uczestniczyć w życiu szkoły.

„Dziesięć przykazań przed – szkolnych, czyli jak dzieckiem rządzić, by mu krzywdy nie wyrządzić”

1. Skonsultujcie się z odpowiednim specjalistą w sprawie stanu zdrowia i sprawności dziecka.

– należy jak najszybciej reagować na wszelkie nieprawidłowości zdrowotne dziecka,
– jeśli coś zostanie zauważone należy zgłosić się do lekarza, ponieważ trudne będzie dziecku nauczyć się czytać czy pięknie pisać, jeśli dziecko ma wadę wymowy, wadę wzroku czy słuchu,
– poza tym z dzieci otyłych, zezowatych czy niewyraźnie mówiących rówieśnicy się wyśmiewają, a wady te najczęściej można szybko skorygować,
– pamiętajmy też o innych objawach np.: senności, nieśmiałości, lękach, niezdarności lub odwrotnie: nadmiernej ruchliwości, gadatliwości, braku skupienia należy zgłaszać się bez skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

2. Nie straszcie szkołą.

– nie wygłaszajmy dzieciom uwag: „w szkole to nauczą się porządku”, „w domu jesteś taki przemądrzały, pójdziesz do szkoły to ci tam dopiero pokażą”,
– należy dziecku powiedzieć o dobrych stronach szkoły (że w pierwszej klasie nie ma stopni, że cały czas są z jedną panią, do której mogą w każdej chwili zgłosić się o pomoc),
– zalecamy pójść z dzieckiem na tzw. „dni otwarte”, by poznać sam budynek, spotkać się z nauczycielem, które obejmie pierwszą klasę.

3. Pomagajcie, wspierajcie, ale nie wyręczajcie.

– nie należy dziecku w domu robić drugiej szkoły,
– prośba do nadopiekuńczych rodziców i dziadków, aby nie opowiadali dziecku zadanych czytanek, nie dyktowali rozwiązania zadania, nie wykonywali za niego rysunków.

4. Nie przemęczajcie dziecka nauką.

– nie tylko w domu, ale też poza domem (zajęciami dodatkowymi),
– trzeba obiektywnie oceniać możliwości i zdolności waszego dziecka,
– dziecko trzeba czymś zafascynować, a nie zmuszać,
– dziecko rozpoczynające naukę w szkole musi mieć więcej wolnego czasu na odpoczynek i na zabawę.

5. Wyzwalajcie w dziecku jego własną aktywnością.

– własne aktywność i chęć dziecka da o wiele większe rezultaty niż ta narzucona przez dorosłych,
– trzeba mądrze motywować dziecko, nie pasem i karami, nie przekupstwem i nagradzaniem pieniędzmi, ale pochwałami, docenieniem osiągnięć, uznaniem dla ich wysiłku i radości rodzica z każdego nawet najdrobniejszego sukcesu.

6. Towarzyszcie dziecku w jego rozwoju.

– należy to robić od urodzenie dziecka,
– nie można dziecku dyrygować, dyktować i mówić co ma robić,
– w chwili rozpoczęcia nauki w szkole dobry rodzic powinien stać się bliskim towarzyszem rozwoju dziecka i odtąd każdego dnia wspierać je w jego zmaganiach z nowymi wyzwaniami.

7. Ufajcie przede wszystkim dziecku.

– w kontaktach ze szkołą czy przedszkolem zawsze trzymajcie stronę dziecka, ale nie prowadźcie wojny z nauczycielem,
– słuchajcie ich uwag, ale nie dajcie sobie wmówić, że wasze dziecko jest najgorsze, że nie można z nim wytrzymać,
– nauczycielowi, który jeszcze nie zna dziecka przekazujcie tylko krótkie ważne informacje (o chorobie, trudnej sytuacji w domu), nie koloryzujcie, nie opowiadajcie rodzinnych historii, a już na pewno nie mówicie nic złego o dziecku, ponieważ nauczyciel może się uprzedzić i źle to świadczy o rodzicach.

8. Bądźcie konsekwentni i sprawiedliwi w egzekwowaniu poleceń.

– nie należy bagatelizować negatywnych zachowań przynoszonych z przedszkola czy szkoły, trzeba natychmiast reagować,
– jeśli nie nauczymy dziecka w domu przestrzegania zasad i wypełniania obowiązków to będzie ono miało problemy z wypełnianiem obowiązków szkolnych i dostosowaniem się do regulaminu szkolnego czy przedszkolnego.

9. Zaakceptujcie lęki i obawy dziecka.

– nie należy mówić dziecku, że jego strach jest głupi i dziecinny, nie nazywajmy dziecka beksą, gdy we wrześniu będzie się bało zostać w szkole, ponieważ lęki zaczną chować się za zasłoną milczenia, a te tłumione po pewnym czasie odezwą się jako fobie i reakcje psychosomatyczne.

10. Zawsze okazujcie dziecku miłość.

– nasze dzieci wiedzą, że miłość wyraża się słowami, więc mówmy im, jak bardzo je kochamy.

opracowała mgr Monika Sztulc

Wydarzenia